De zomervakantie is weer voorbij. De scholen en universiteiten zijn weer begonnen. Voor sommigen kon de vakantie niet lang genoeg duren en voor anderen is het goed dat het dagelijkse ritme weer wordt opgepakt. En hoe maak je nu een goede start?
Maar wat wordt het nieuwe dagelijkse ritme, dat is de grote vraag voor mensen met autisme.
Gefeliciteerd, je hebt je middelbare school diploma gehaald en nu ga je een nieuwe opleiding volgen. Leuk en spannend tegelijk.
Bij een vervolgopleiding gaat het heel anders dan op de middelbare school. Het grootste verschil is dat er meer zelfstandigheid van je wordt verwacht. Men verwacht ook meer discipline van jou om opdrachten te maken.
Hier kan je best wel wat steun bij gebruiken. Of het nu steun is van de opleiding of van thuis. Heb je tijdens je middelbare school ondersteuning gehad, blijf die dan tijdens je studie ook gebruiken. Voor een goede start volgen hier een aantal tips.
Accepteer ondersteuning bijvoorbeeld bij
Maak zo snel mogelijk een afspraak. Dit geldt met name voor de studenten die wel willen vertellen dat zij autisme hebben. Bespreek met je ouders, begeleider of coach welke punten belangrijk zijn om te vertellen. Neem gerust een ouder of begeleider mee naar het kennismakingsgesprek met je mentor. Vraag je mentor wel of het goed is.
Bekijk ook nog eens “Schakel om van middelbare school naar vervolg opleiding” om te zien wat voor jou belangrijk is om in het begin van het studiejaar te regelen of uit te zoeken.
Bekijk ook trainingen voor studenten:
Succes en een leerzaam studiejaar!
Studenten met autisme zijn stuk voor stuk individuen. Zij beschikken over veel talenten en kwaliteiten zoals veel andere studenten. Toch kunnen zij tijdens hun studie last hebben van zaken die voor anderen als vanzelfsprekend zijn. Natuurlijk zijn er mensen met autisme die succesvol studeren en werken zonder al te veel problemen net als studenten zonder autisme.
Uit onderzoek is gebleken dat mensen met autisme zowel op de werkvloer als tijdens hun school- en studietijd vooral succesvol kunnen worden als zij op bepaalde momenten ondersteund worden. Cruciaal is een vast aanspreekpunt! Iemand die op de hoogte is van de omstandigheden. Iemand waar een vertrouwensband mee is. Help met een goede start.
Mijn algemene tip voor mentoren/studieadviseurs met studenten met autisme, neem zelf het initiatief om de student uit te nodigen. Besef dat het voor studenten met autisme een heel lastige stap is om zelf de afspraak te maken om te vertellen dat zij autisme hebben. Het praten over zichzelf is vaak een hele opgave en geeft stress. Er komt sowieso veel op hen af, net zoals het voor studenten zonder autisme een heel intensieve periode is. Je kunt je voorstellen dat het voor iemand met autisme veel energie kost.
Als je meteen aan het begin van het studiejaar actie onderneemt, heb je snel in de gaten waar studenten eventueel problemen ondervinden. Kom je er na een maand of later achter, is de achterstand meestal al zo groot dat de motivatie om door te gaan ontbreekt bij de student.
Een mooi studiejaar gewenst!
Bekijk ook:
mijn blog Interesse, de sleutel van contact maken
Schakel om naar doelgerichte gesprekken.
Volgende week begint weer het nieuwe studiejaar. Voor de eerstejaarsstudenten begint een nieuwe fase in hun leven. Voor studenten met autisme is dit een nieuw schakelmoment. Schakelmoment zijn momenten waarin veel verandert en waarin men weer moet wennen aan, in dit geval, de nieuwe locatie, nieuwe docenten, nieuwe medestudenten, nieuwe regels. Dit soort momenten kosten de mensen met autisme vaak enorm veel energie.
Iedereen is moe, merk ik ook dit jaar weer op, studenten en docenten.. Normaal gesproken is deze periode van het jaar sowieso rommelig. Veel studenten met autisme hebben last van al die vrije dagen. Pasen, Koningsdag, Hemelvaart en Pinksteren gooien de dagelijkse structuur behoorlijk omver. Het kost hun erg veel energie om steeds weer op te starten.
Nu was de structuur al goed verstoord door de intelligente lockdown. Dit betekende al het onderwijs online. Bij sommige onderwijsinstellingen verliep de omschakeling soepel. Bij andere erg rommelig.
Vooral de aanloop naar de tentamens verliep chaotisch met elke keer andere instructies over de tentamens. Die onduidelijkheid heeft veel stress gegeven vooral bij mijn studenten met autisme.
Voor veel studenten met autisme was het wegvallen van het reizen een enorm pluspunt. Het reizen met openbaar vervoer vraagt veel energie. (zie reizen en de impact op studeren).Het bekijken van colleges in eigen tempo (als ze van te voren waren opgenomen) was erg fijn.
Tegelijkertijd bleek het voor veel studenten een enorme uitdaging te zijn om zelf structuur aan te brengen in hun dagen. Een goed dag- en nachtritme en een goed studieritme aan te houden bleek niet voor iedereen vanzelfsprekend. Na een aantal weken hadden velen een structuur gevonden en de discipline om thuis te studeren. Terwijl de meesten voorheen elders studeerden en zeker niet thuis. Het vergde energie en doorzettingsvermogen.
De afgelopen weken hebben zij veel gewacht op duidelijkheid, gewacht op goede instructies voor groepswerk, gewacht op duidelijke communicatie, meerdere en verschillende instructies ontvangen hoe een tentamen zou verlopen. Soms 2,5 weken gewacht op antwoord op hun vragen aan mentoren, decanen of studieadviseurs (deze voorbeelden komen uit de ervaringen van mijn studenten). Hierdoor veel frustratie en stress.
Het studieritme aanhouden werd steeds lastiger met al die extra vrije dagen. Toen op een zeker moment het ook duidelijk werd dat er dit studiejaar geen fysieke colleges meer komen, zakte de moed bij veel studenten in de schoenen.
Nu is ook bekend dat veel studies in het nieuwe collegejaar online verder gaan. Een aantal studenten waren na deze bekendmaking niet meer gemotiveerd en hadden moeite om door te gaan. Aan het begin van de lockdown heeft een aantal studenten even gedacht:” ik stop er dit jaar mee. Ik heb genoeg van al dat ‘gedoe’ en ga volgend jaar gewoon weer van start”. Maar ja, volgend jaar gaat door op de zelfde manier door dus de teleurstelling is groot.
Zij hebben hun uiterste best gedaan om zich aan te passen aan de nieuwe situatie. Sommigen hadden een aantal weken nodig om weer in het ritme te komen. Ze zijn nu moe van het ‘veranderen’ en het vooruitzicht zo verder te moeten gaan volgend jaar met hun studie helpt niet enthousiast de studie activiteiten voort te zetten. Het vergt krachtsinspanning.
We begrijpen dat de hogescholen en universiteiten er van alles aan doen om het onderwijs op de een op andere manier voort te zetten. Het vraagt van de docenten een enorme inspanning. Dat niet alles meteen goed verloopt, daar heeft iedereen begrip voor.
De docenten zijn ook moe, heel begrijpelijk. En de klus is nog niet geklaard. Ze moeten nu ook een verandering aanbrengen in het onderwijsmateriaal van het eerste semester van studiejaar 2020-2021. De studenten moeten wat langer wachten op antwoord op hun vragen en op duidelijkheid over de tentamens. Soms vraagt de docent wat meer geduld en begrip van de student omdat het een bijzondere tijd is. Ook hier willen ze aan meewerken.
Nu wil ik begrip vragen voor de studenten met autisme. Voor de meesten geeft onduidelijkheid veel stress. Stress werkt door op alle terreinen. Dus deze studiestress heeft ook invloed op privézaken. Sommige studenten hebben bij aanvang van de studie aangegeven dat zij autisme hebben. Zij hebben in het gesprek met decanen, studieadviseurs en mentoren aangegeven dat regelmatig gesprekken met hen zeer behulpzaam is om stress te voorkomen. Met deze gesprekken weten ze dat ze een vangnet hebben. Dat zij er niet alleen voor staan.
Ik vraag de decanen en studieadviseurs of zij extra aandacht aan deze groep studenten willen geven in deze tijd. Normaal gesproken wordt verwacht dat de student ZELF initiatief neemt om contact op te nemen met de decanen, studieadviseurs en mentoren. Nu alles ‘anders’ is, we spreken ten slotte ook over het ‘nieuwe normaal’, laten we dan nu ook de regels ‘ANDERS’ oppakken. Het zou fijn zijn als de decanen, studieadviseurs en mentoren ZELF contact opnemen met deze groep studenten. Voor veel van deze studenten is het lastig om ‘hulp te vragen’ ( zie help hulp vragen) of te spreken over dingen die je niet goed afgaan. Wat fijn is het dan als iemand je tegemoet komt.
Ook de stage- en afstudeerbegeleiders roep ik op om deze groep studenten extra te steunen en te benaderen. Realiseer je dat voor sommigen de lockdown een grote impact heeft. Denk eens aan stages en afstuderen. Niet alle stages konden doorgaan, veel zijn afgebroken. Of afstudeeropdrachten die niet gestart konden worden en waardoor een behoorlijke studievertraging is opgelopen met alle gevolgen van dien. Het blijkt dat de bedrijven nu nog niet kunnen nadenken over stagiaires voor aankomende september. Ik hoef niet uit te leggen hoeveel stress dit geeft, dit begrijpt iedereen, of niet?
De decanen, studieadviseurs en mentoren die ZELF de contacten met deze groep studenten onderhouden wil ik bedanken. Het gevoel er niet alleen voor te staan, houdt deze studenten op de been. Als je bij aanvang van je studie te horen hebt gekregen dat deze mensen je contactpersonen zijn, is het geweldig om te ervaren dat ze er echt voor je zijn en dat je gesteund wordt. Ik zie de impact op mijn studenten waar dat gebeurt.
Gisteren hoorde ik iemand op televisie zeggen dat het heel belangrijk is om in deze tijd ritme en structuur te behouden. Deze persoon staat nu ook iedere dag op de zelfde tijd op. Ook voor mijn studenten met autisme is het belangrijk dat er nu een goed ritme gecreëerd wordt om goed te blijven functioneren in deze tijd van onzekerheid en onduidelijkheid. Deze tijd geeft veel stress bij de studenten en vooral bij studenten met autisme. Deze tips voor deze bijzondere tijd zijn tot stand gekomen door de gesprekken die ik de afgelopen week met mijn studenten heb gevoerd. Ze zijn bij elkaar gevoegd op onderstaande flyer.
Als reminder heb ik het mijn studenten gemaild omdat het belangrijk is om hier aandacht aan te besteden. Ik realiseer me dat dit voor velen een moeilijke opgave is. Deze tijd geeft veel stress. Om de tips of een aantal ervan op te volgen zal helpen om de stress te reduceren. Als je mensen met autisme in je omgeving hebt, help ze in deze moeilijke tijd waarin alle structuur en zekerheden zijn weggevallen.
We leven nu in een bijzondere tijd. Door het Corona-virus is ons leven behoorlijk verstoord.
Het is niet voor iedereen makkelijk om met deze tijd om te gaan en een goede invulling te geven aan het ’thuis werken’. Voor veel mensen is het een uitdaging en voor de meeste van mijn studenten geldt dat ook. Veel studenten houden graag prive en studie gescheiden en dat lukt nu niet meer.
Nu de universiteiten en hogescholen dicht zijn en er gezocht wordt naar andere manieren van colleges geven en tentamens afnemen zitten veel studenten in onzekerheid. Niet weten wat doorgaat, wat gaat veranderen en wat de nieuwe vorm zal zijn, geeft bij sommigen ook irritatie. Anderen ervaren deze week misschien wel als een soort vakantieweek.
Nu universiteiten en hogescholen druk bezig zijn andere vormen van onderwijs en toetsing te organiseren is er nog veel onduidelijk. Als zij eenmaal communiceren hoe zij het gaan aanpakken, verwachten zij van de studenten dat die meteen weer volop meedoen.
Dit kan betekenen dat de eerder geplande tentamens binnen afzienbare tijd digitaal afgenomen kunnen worden. Dan is het wel zo fijn dat je bij bent met je voorbereidingen. Het geeft minder stress.
Met deze tips kan je voorkomen dat je enorme opstartproblemen krijgt als de colleges (in welke vorm dan ook) weer beginnen. Blijf in de studie-modus om een goede start te kunnen maken.
Er zijn nu al studies die aangekondigd hebben na 6 april alle colleges online te gaan geven tot aan het einde van het studiejaar. Dit vraagt van de studenten een eigen verantwoordelijkheid en discipline om aan de slag te gaan. Daarom is het goed om deze weken een soort ritme te ontwikkelen zodat je niet helemaal je structuur kwijt raakt. Als je een goede structuur hebt gevonden dan kan je die de rest van het studiejaar gebruiken en profijt van hebben.
Lees ook het blog ‘Online colleges een uitkomst of een extra uitdaging
Als je kind gaat studeren is het voor iedereen een enorme omschakeling. Niet alleen voor de student maar ook voor de ouders. Waar sta je als ouder, hoe blijf jij erbij?.
Behalve het rooster, meestal met minder contacturen dan op de middelbare school, is ook de nieuwe verantwoordelijkheid die de student moet oppakken een grote verandering. Wat voorheen ouder(s) regelden moet de student nu zelf oppakken. Waar voorheen de ouders nog de extra oren en ogen waren, zijn zij nu niet meer het aanspreekpunt voor de opleiding. Anders gezegd de studies/opleidingen communiceren alleen via de student en niet meer rechtstreeks met de ouders.
Iedere vorm van contact met of door de ouders gaat via de student. Als ouder mag je altijd mee met het gesprek dat de student voert met de decaan of SLB’er (studieloopbaanbegeleider/mentor/coach/studieadviseur) mits je dochter of zoon dit op prijs stelt en toestaat. Wil je kind het gesprek alleen voeren dan krijg je het als ouder niet voor elkaar om alleen met iemand van de opleiding/studie te spreken.
Laatst was ik mee met het gesprek van een student met zijn SLB’er over de voortgang en mogelijkheden van het studiejaar. Zijn ouders hadden graag aanwezig willen zijn omdat het over zijn mogelijkheden ging maar hun zoon vond het genoeg dat ik aanwezig was. De ouders hebben de SLB’er nog een mail met hun visie en wensen gestuurd. Zij hadden dit met hun zoon besproken en hem in de cc gezet. De SLB’er heeft de mail met de student besproken en gevraagd of hij zijn ouders op de hoogte wil brengen van de inhoud van het gesprek.
Het blijft altijd belangrijk dat je als ouder mee blijft denken. Je zoon of dochter zal je steun zeker in het begin kunnen gebruiken. Alleen het regelen doe je als ouder nu niet meer zelf maar je helpt je kind dit zelf op te pakken.
Ook als je zoon/dochter de wens uitspreekt zelf de zaken te willen regelen en met de nieuwe start te laten zien dat hij/zij het alleen af kan, maak met elkaar afspraken dat je na een aantal weken samen bekijkt hoe het loopt. Maak er afspraken over, dat is beter dan alles los te laten want als het na een aantal maanden niet goed blijkt te lopen, kan het te laat zijn.
Maak jij je zorgen hoe het nu moet gaan nu je als ouder niet direct contact kan leggen met de opleiding? Weet dat je als ouder nog veel kan betekenen en jouw zoon/dochter kan ondersteunen tijdens de studie. Ik ontmoet veel ouders die verzuchten dat zij niet meer weten waar ze op moeten letten, waar de informatie te vinden en hoe zij deze nieuwe fase moeten aanpakken.
Herken jij dit ook van jezelf?
En dit is de reden waarom de training ‘Hoe blijf ik (er) bij?’ is ontstaan. Weet jij wat je kunt doen? Weet jij waar je op moet letten? Weet jij hoe je jouw kind kunt ondersteunen zodat het zich ontwikkelt naar stage en werk?
In de training “Hoe blijf ik (er) bij?” krijg je antwoorden. Het volgende wordt aangeboden:
De training vindt plaats in Leiden
Voor meer informatie en inschrijven, ga naar onderstaande link
https://www.schakelom.nl/training-ouders-hoe-blijf-er/#.XQiA_dMzZPs
Gisteren had ik een gesprek met een student met een studie coordinator. Een heel prettig gesprek waarin aangegeven werd waar de studie kan ondersteunen en wil meedenken met de student. Toch kreeg de student de opmerking: “Ja we denken met je mee en ik raad je aan te leren leven met ongemakkelijkheden want er zullen altijd zaken zijn in de organisatie die niet kloppen. Maar vertel me vooral wat je stoort”. Leren leven met ongemakkelijkheden, het lijkt zo makkelijk maar voor een student met autisme staat soms de wereld even op de kop.
De blogs en posts die ik schrijf, zijn ervaringen die iedere (aankomende) student tegenkomt. Ik krijg dan ook geregeld de opmerkingen “dat geldt voor mijn kind zonder autisme ook hoor”. Dat klopt. Alleen studenten zonder autisme kunnen misschien eerder schakelen en zich weer aan de nieuwe situatie aanpassen of meebewegen.
De zaken die voorbij komen zijn inderdaad dingen die studenten tegenkomen en mee moeten dealen. En dat is niet altijd even makkelijk en worden soms ook als onrechtvaardig ervaren. Dat vraagt veel van een student.
Ik merk dat er zaken zijn waar studenten met autisme heel goed mee kunnen omgaan en sommige zaken veroorzaken zoveel irritatie en boosheid dat het studeren en voorbereiden voor examens er onder lijden. En wat die zaken zijn, dat verschilt per persoon. Ieder heeft zo zijn vastigheden nodig en heeft zijn eigen flexibiliteit.
Veel studenten die ik begeleid zien de studie (universitair of hbo) vaak als een verlengde van de middelbare school. Sommigen zelfs als een soort moeten. Met dit concept in het hoofd schrikken ze van de andere dynamiek, de andere zelfstandigheid, en vooral niet te vergeten de andere manier van naar het rooster kijken. Deze verandering hadden ze niet zien aankomen. Het concept studeren blijkt andere vaardigheden en een andere tijdsindeling van studenten te vragen.
Als je minder contacturen hebt, worden de niet ingevulde uren door studenten als vrij gezien maar in feite zijn het zelfstudie uren. De studenten volgen een full time studie en dat wil niet zeggen dat het rooster full time gevuld is. Ook hier zijn enorme verschillen te zien per opleiding. Vooral studies waar practica bij horen, hebben een meer gevuld rooster. Ook de blokken/perioden van colleges lopen anders dan op de middelbare school. Sommige hogescholen hanteren wel de schoolvakanties, maar zeker niet alle.
De universiteiten kennen geen herfstvakantie en voorjaarsvakantie. Dat is soms een hele schok en kan tot veel boosheid en frustratie leiden. Wat betekent het voor de energie van de student met autisme? Maar ook wat betekent het voor jouw gezin als je bijvoorbeeld al jaren met elkaar op wintersport gaat?
Soms is er veel stress rond dit item omdat het als verrassing uit de lucht komt vallen en de vakantie al geboekt is. Voor sommige studenten is het niet te accepteren dat de vakanties anders zijn of vervallen.
Als ouder kan je al op de hoogte zijn van de vakantieperioden. De roosters van de meeste studies (universiteiten) staan openbaar op de website.
Bij de hogescholen is de algemene jaarplanning vaak op de website te vinden. De roosters worden meestal vlak voor de start van de periode gegeven aan de studenten. Als jouw kind gaat studeren, bereid hem/haar voor op dat andere ritme, andere vakantieperioden en veel zelfstudie. Als hier het gesprek al over gevoerd wordt, is de eerste schrik geweest voordat de studie begint. Dat is heel fijn want er komen nog heel veel nieuwe dingen op zijn/haar pad. De wereld staat even op de kop.
Wat zou het voor jou betekenen als je werkgever andere vakantieregelingen invoert. Dat is toch even slikken, of niet? Of word je boos?
Bekijk de informatie van de training en maak gebruik van de vroegboek aanbieding:
De eindexamens beginnen eerdaags. En voor die tijd hebben de leerlingen die willen studeren zich ingeschreven voor een studie want dat moet voor 1 mei gebeuren voor HBO en WO. Als die klus geklaard is, studie/opleiding uitzoeken en uitzoeken waar je dat kan volgen, gaat de focus weer naar het eindexamen.
Het laatste jaar op de middelbare school is een boeiend jaar. Hoe gaat jouw zoon of dochter daarmee om? Wat gebeurt er in de ontwikkeling van je kind? Nieuwsgierig naar de nieuwe fase of juist angstig voor al het onbekende?
Het is weer zo’n mijlpaal in het leven van jou en je kind. Hoe zal het gaan? Hoe gaat hij/zij reageren op de nieuwe omgeving? Wat als het even niet lekker loopt, bij wie kan jouw zoon of dochter terecht? Wat kan ik nog wel doen en wat niet als ouder? Daar waar jij als ouder nog kon bijspringen of meedenken met de docenten van de middelbare school, lijkt het nu onmogelijk om te ondersteunen.
Niets is minder waar. Als ouder kun je veel voor je kind betekenen tijdens zijn/haar studie. Je bent alleen niet meer het aanspreekpunt voor de studie, dat is nu de student zelf. Dat is natuurlijk wel wennen als je voorheen van alles geregeld en overlegd hebt. Nu ligt het niet meer in jouw invloedssfeer.
Het is heel belangrijk om te zorgen dat je als team (jij en je kind) gaat opereren. Op de achtergrond kan je van onschatbare waarde zijn om je zoon/dochter naar meer zelfstandigheid en zelfredzaamheid te brengen. Als je tijdens de middelbare school ondersteuning hebt gegeven dan heeft jouw kind dat zeker ook nodig als hij/zij gaat studeren. Het enige verschil is dat de communicatie nu via jouw kind gaat en dat jij dat niet meer zelf kunt regelen.
Hierboven noemde ik het woord team. Ja dat vind ik belangrijk. Ik ontmoet veel jongeren die denken met hun middelbareschooldiploma op zak geen hulp meer nodig te hebben. Het diploma geeft aan dat men op bepaald niveau kennis eigen kan maken. Studeren is meer dan alleen een cognitieve actie. Juist alles wat er omheen moet gebeuren, al die processen, die maken het soms zo lastig.
Als je er teamwerk van maakt, blijkt dat studenten het nog steeds prettig vinden om zaken samen met hun ouders uit te zoeken of uit te werken. Als een student zijn ouders als ‘controleur of politieagent’ zien, merk ik dat de student minder met zijn/haar ouders deelt, geen vragen stelt. Ouders zijn dan niet meer op de hoogte en soms komt men er (te) laat er achter als het niet goed gaat.
Als team ga je samen de nieuwe fase in, een fase van ontdekken en van elkaar naar een hoger plan brengen. De jongere groeit naar volwassenheid. De ouder krijgt naast de rol van verzorger (die steeds kleiner wordt) ook de rol van coach. En dat is wennen.
Het is natuurlijk prijzenswaardig van de ouders die hun kind op zijn/haar verzoek ‘loslaten’ om zo de ontwikkeling van hun kind te ondersteunen. Ik raad aan om ‘losser te laten’ en duidelijke afspraken te maken over de zaken waar je geen bemoeienis meer doet en met wat nog wel.
Onthoud: wat tijdens de middelbare school nodig was om te kunnen leren, is zeker nog nodig tijdens het eerste jaar van de studie. Zorg dat je het behoudt. Misschien is een andere vorm hiervoor nodig omdat je zoon/dochter zich volwassener voelt, wees hierin creatief .
Onthoud dat het eerste jaar zwaar is, buiten het feit dat alles nieuw is (vakken, mensen, processen, roosters, reizen) ligt er ook de druk van de BSA (bindend studie advies). BSA geeft aan het aantal verplichte studiepunten dat een eerstejaarsstudent moeten hebben behaald om te mogen doorgaan met de studie. Het eerste jaar voelt alsof het een examenjaar is.
Tijdens de studie kun je als ouder veel betekenen bijvoorbeeld in het aanleren van de mails lezen en beantwoorden, de mededelingen lezen die via de digitale leeromgeving worden gepost.
Misschien heb je voorheen de mails van je zoon/dochter ‘doorgelinkt’ naar je eigen mailaccount zodat je goed op de hoogte was en je kind tijdig de informatie kon geven. Als je kind studeert is dat niet meer mogelijk.
Het is goed dat jouw zoon/dochter het informatie lezen (mails en mededelingen) leert en in zijn/haar systeem gaat krijgen. Pak dit samen op en leer welke acties de mails van hem/haar verwacht worden. Laat jouw zoon/dochter ook zelf die acties ondernemen met jouw ondersteuning. Dit is zo behulpzaam:
Lees ook blog “Als je kind gaat studeren, wat wordt jouw rol als ouder?”
Zou je als ouder nog meer willen weten wat je kunt doen om jouw zoon of dochter te kunnen ondersteunen tijdens de studie? Wil je meer weten over het studeren in combinatie met autisme? Kom dan naar de training voor ouders: ‘Hoe blijf ik (er)bij? Bekijk de vroegboek aanbieding.
Wil jij je zoon of dochter al vroegtijdig voorbereiden op studeren? Dat kan!
Het examenjaar betekent ook je voorbereiden op de volgende fase na de middelbare school. Wat ga je doen als je geslaagd bent? Studeren, werken of een tussenjaar. Veel leerlingen vinden het lastig om hun keuze te maken, zo ook leerlingen met autisme. Een jaar van dubbel stress: eindexamen en kiezen wat daarna? Studeren & Autisme gaat dat samen? Deze vraag wordt mij nog al eens gesteld door ouders met kinderen met autisme. Jazeker, dit kan goed samen gaan. De ouders baseren deze vraag op de ervaringen die hun kind heeft met het voltooien van de middelbare school. Het proces is niet altijd makkelijk en vlekkeloos verlopen.
Natuurlijk zijn er ook jongeren met autisme en ouders die het vanzelfsprekend vinden dat er gestudeerd wordt en op basis van de goede cijfers geen problemen verwachten.
Beide groepen mensen adviseer ik een uitgebreide voorbereiding te maken van het traject welke studie, maar vooral waar te gaan studeren. Het is belangrijk dat de onderwijsinstelling (universiteit of hogeschool) goed aansluit bij de behoefte van de aankomende student.
Hoe komt het dan dat het in het eerste jaar toch zo vaak fout gaat: studenten stoppen of ze halen niet alle studiepunten terwijl op de middelbare school de voldoendes gewoon gehaald werden.