Het domino-effect

Een tijd geleden kwam Roy* bij mij omdat hij toch heel graag zijn studie weer wilde oppakken. Een maand daarvoor had hij de diagnose Asperger gekregen. Aan de ene kant een enorme opluchting. Nu kreeg hij antwoorden op de vragen waarom de dingen lopen zoals ze lopen. Tegelijkertijd was hij ook in verwarring. Hij had wel de diagnose maar hoe nu verder, want dat antwoord was er niet bijgegeven. Behalve in zijn studie, liep hij op meer terreinen van zijn leven vast. Een soort domino-effect.

Inmiddels was hij overgestapt op de strategie van overleven. En dat was voor hem sporten en muziek maken. Hij sport 3 keer per week. Daar kon hij mooi zijn stress en frustraties kwijt raken. Een andere manier om te overleven was zich terugtrekken op zijn kamer en muziek maken. Hij speelt gitaar en maakt muziek via zijn computer. Hij is zeer getalenteerd en bracht er veel tijd mee door. Daardoor was hij even weg van de realiteit en kon hij alles vergeten.

Nu kwam dan toch die studie weer om de hoek kijken. Als hij daar aan dacht dan kreeg hij het benauwd. Hij wist niet hoe hij dit moest oppakken. Er was vooral ook veel teleurstelling en boosheid over de afgelopen periode. Bovendien speelde ook dat schuldgevoel op van niets te hebben gedaan, wat de stap maken naar weer beginnen in de weg stond.

Wat is belangrijk?

We zijn samen aan de slag gegaan om overzicht te creëren en structuur aan te brengen in zijn dagen. We hebben allereerst in kaart gebracht wat belangrijk voor hem was. Zo kwamen zijn sporten en muziek al snel naar voren. Deze items hebben we meteen een plaats in zijn schema gegeven.

Hoe effectief ben jij?

Verder heb ik gevraagd wanneer hij op een dag heel effectief kan studeren. Deze uren hebben we uitgewerkt en invulling aan gegeven. Alles wat hij belangrijk vond, was terug te vinden in het schema. Het gaf hem vertrouwen dat alles er mag zijn.

De tijden dat hij effectief kan werken hebben we studietijd gemaakt en de tijden dat hij minder effectief kan leren hebben we logistieke tijd gemaakt. Logistieke tijd is tijd die besteed kan worden aan het huishouden, boodschappen doen, administratie, koken . En wat er aan tijd over is,  kan heerlijk besteed worden aan dingen die hij leuk vindt.

Zo is hij aan de slag gegaan. Bovendien hadden we besproken dat hij niet meer thuis zou studeren maar dat hij dat buitenshuis doet. Dit was een hoge drempel voor hem. Hij is zo moedig geweest om deze stappen te nemen om buitenshuis een plek te vinden. Soms was het de UB (universiteitsbibliotheek) soms was het op de hogeschool in de stilteruimte.

(lees ook mijn blog “Risico momenten” )

Het domino-effect!

Elke keer als hij weer kwam, zag hij er een stuk beter uit en liep rechter op. Er kwam steeds vaker een lach op zijn gezicht en hij was steeds wat meer ontspannen. Hij kreeg meer grip op zijn studie en op hem zelf. Het was geweldig om te zien. Op een gegeven moment waren we aan het praten over de laatste week voor zijn toets. Hij zei:” weet je ik heb eigenlijk wel vertrouwen in die toets. Die kan ik wel halen, dat is niet zo’n probleem”. Terwijl hij nog een week had om te leren. Geweldig ik kon de vlag wel uithangen, wat een verandering.

Hij zei  verder :”weet je wat nou zo grappig is, mijn huishouden gaat nu ook beter want die logistieke uren die werken best. Het gaat steeds beter ik ruim meer op en de vaat doe ik regelmatig. Bovendien gebruik ik niet helemaal de uren want ik wil heel graag muziek maken”. Dit is ook het domino-effect, als er op een vlak beweging komt, gaat er meer veranderen.

Vallen en vooral weer opstaan!

Dit is natuurlijk een succesverhaal. Het is met vallen en opstaan een succesverhaal geworden. Natuurlijk waren er weken dat hij het niet voor elkaar kreeg om de planning te volgen. Natuurlijk waren er momenten van teleurstelling. Het succes zit vooral in het doorgaan. En zijn bereidheid om de zaken anders aan te pakken dan dat hij voorheen deed. Het accepteren dat hij fouten mag maken en daar niet meer voor wegloopt en de uitdaging aangaat. En dat hij ontspanning kon vinden in wat hij belangrijk vond en wat zo vertrouwd was.

Van frustraties naar vertrouwen en grip krijgen, wat een mooi proces om mee te maken.

Tip:

Houd in ere wat iemand heeft geholpen in de tijd van “niet weten”, “vluchten uit de realiteit”. Wat toen hielp, kan nu ook behulpzaam zijn om weer energie op te doen. Het kan van alles zijn: gamen, sporten, fietsen, fotograferen, muziek maken, schilderen, taarten bakken, filmpjes kijken.

Geef het een plek. Het mag er zijn.  Studeren met autisme is topsport, het vergt veel moed en energie. Het is nodig goed voor jezelf te zorgen en op tijd je energietank te vullen. En als de student er zelf niet aan denkt om aan ontspanning te doen, denk dan even met hem/haar mee.

* Is niet de echte naam van de student.