Te laat, wat zonde, een gemiste kans!

Een tijdje geleden werd ik benaderd door iemand die ik voor dit Blog Maarten noem. Hij had een probleem met zijn leidinggevende. Hij wilde hulp van mij inschakelen om te zorgen dat hij zijn baan kon behouden. Maar het was te laat, wat zonde, een gemiste kans!

Nieuwe leidinggevende

Maarten werkte al 15 jaar bij dit bedrijf en had sinds 2 jaar een nieuwe leidinggevende. Met deze nieuwe leidinggevende kreeg hij aanvaringen en kwamen er zaken ter sprake in de beoordelingsgesprekken die eerder geen aandacht hadden gekregen. Ook was er een opmerking gemaakt in de trant: Je reageert wel autistisch op bepaalde zaken. Jammer dat het dan alleen bij deze opmerking blijft. Het was fijn geweest als deze opmerking gevolgd zou zijn door: Wat heb jij nodig?

Gebruiksaanwijzing

Maarten heeft geen diagnose autisme en vertelde me wel dat hij een gebruiksaanwijzing heeft. Hij is dan ook verbaasd dat het na 15 jaar een issue is. Hij is er eerder niet op aangesproken. Ja hij heeft moeite met veranderingen die in zijn optiek niet iets zinnigs bijdragen en dat laat hij dan ook weten.

Voorstel

In het laatste gesprek met zijn leidinggevende werd hem gezegd dat hij nog met een voorstel kon komen om het tij te keren maar dat hij er ook verstandig aan deed om juridische bijstand in te schakelen. Maarten wilde er alles aan doen om zijn baan te behouden. Hij heeft juridische bijstand gezocht en samen met die persoon een plan uitgestippeld waarvan mijn coaching een deel zou uitmaken. Het voorstel zou hij met zijn leidinggevende bespreken en hij wilde tegemoetkomen aan de wensen die er lagen ten aanzien van zijn samenwerking. Hij was zich bewust dat coaching hem hierbij zou kunnen helpen. Hij wilde voorkomen dat hij volgens zijn oude patronen verder zou gaan, want van die patronen was hij zich niet altijd bewust.

In het gesprek waar Maarten zijn voorstel uiteenzette, kreeg hij te horen dat de leidinggevende geen energie meer wilde steken in deze arbeidsovereenkomst. Een outplacement traject werd gestart. Het was dus al te laat, wat zonde, een gemiste kans! Het was dus niet meer de bedoeling dat er een plan kwam.

Ook dingen goed

Bij mij blijft de vraag hangen: waarom zo laat reageren op zaken die niet lekker lopen? Als iemand al zo lang bij een bedrijf werkt, dan zijn patronen zichtbaar geworden. Wat maakt dat mensen zo lang wachten totdat het te laat is. Wat zonde van zo’n arbeidsrelatie. Als iemand al 15 jaar ergens werkt, dan doet hij volgens mij toch ook dingen goed.

Autisme

Als er sprake is van autisme of een vermoeden is van autisme dan weet je als leidinggevende dat een andere aanpak, andere benadering of beoordelingsgesprekken aan de orde zijn. Wil je verandering in gedrag vertel dan niet alleen wat je niet wilt dat men doet maar vooral wat je wel wilt dat de persoon doet. Weet dat sommige processen voor mensen met autisme lastig kunnen zijn en niet vanzelfsprekend zijn. Dan kan coaching een oplossing zijn.

Wacht niet te lang

Mijn boodschap is: wacht niet te lang met signaleren. Wacht niet te lang met hulp bieden in vorm van extra gesprekken of het inschakelen van coaches. Het bouwen aan een duurzame arbeidsrelatie is op tijd actie nemen. Investeer op tijd zodat je ook tijdig weet wat je aan elkaar hebt. Voorkom dat het te laat is.

Als je weet dat autisme een rol speelt of als je een vermoeden hebt van autisme bij je medewerker, pas je daar dan op aan. Wanneer je je werknemer met (een vermoeden van) autisme wilt helpen door het inschakelen van een coach, kies dan uit de coaches die gespecialiseerd zijn in autisme. Zij weten wat er kan spelen, weten waar op te letten. Zorg voor de juiste hulp. Ook de medecollega’s kunnen veel hebben aan de tips van de coaches die gespecialiseerd zijn in autisme.

Duurzame arbeidsrelaties

Werken aan duurzame arbeidsrelaties vraagt van alle partijen energie, inzet en inspanning. Je mag als werknemer verwachten dat je eerlijke en oprechte feedback ontvangt en hulp ter bevordering van het bestendigen van je werkrelatie. Als werkgever mag je verwachten dat werknemers bouwen aan persoonlijke en professionele ontwikkeling ten behoeve van het werk. Beide partijen zijn verantwoordelijk voor het werken aan duurzame arbeidsrelaties.

Werken aan duurzame arbeidsrelaties bij (een vermoeden van) autisme is vroegtijdig signaleren en snel schakelen. Voorkom dat het te laat is.

Lees ook Neem je collega mee in het proces

Artikel over kantoortuinen

Virtuele Vrijdag Borrel, wat wordt er van je verwacht?

Virtuele Vrijdag Borrel, wat wordt er van je verwacht?

Een week geleden heb ik een oud-student gesproken die inmiddels een aantal jaar werkzaam is in een groot IT-bedrijf. Voor het blog noem ik hem Geert (is niet zijn werkelijke naam). Ik vroeg hem hoe hij deze tijd van thuiswerken ervaart. Hoe hij zijn dagen vorm geeft. De komende tijd zal ik meer van zijn ervaringen delen. Vandaag gaat het over de aankondiging van de Virtuele Vrijdag Borrel.

Autisme vriendelijk en duidelijk

Geert vindt het thuiswerken op een bepaalde manier wel prettig. Afstand houden, geen lichamelijk contact, het vermijden van sociale gebeurtenissen en rust op straat. De boodschap is duidelijk “Blijf thuis”. Op een bepaalde manier ervaart hij het als autisme vriendelijk. Het digitaal communiceren verliep ook goed. Maar…. , zoals hij zei, is dit niet optimaal om dit lange tijd te doen. Ik mis wel het echte contact met mijn collega’s.

Behoefte aan contact

Het is een misvatting dat mensen met autisme geen behoefte hebben aan contact. Ze willen wel graag een onderdeel van een afdeling zijn, vrienden hebben, erbij horen. Die behoefte verschilt qua intensiteit van persoon tot persoon, net zoals het verschilt bij mensen zonder autisme.

Het aangaan van de contacten of het contact onderhouden is voor veel personen met autisme lastig. Sommigen weten niet goed hoe je de communicatie start bij een sociale gebeurtenis. En het niet weten, zich ongemakkelijk voelen in dit soort situaties maakt dat zij deze sociale bijeenkomsten liever mijden. Terwijl de wens van erbij horen nog steeds aanwezig is. Het kan dus erg gecompliceerd zijn.

Virtuele Vrijdag Borrel, wat wordt er van je verwacht? -> STRESS

Vorige week was er een stress moment bij Geert. De leidinggevende had het volgende idee gelanceerd om de band met het team te verstevigen: een Virtuele Vrijdag Borrel met de collega’s en een pub quiz!

Daar begon de stress bij Geert op te lopen. Zijn gedachten gingen razend snel:

• Is het verplicht (normaal werk ik niet op vrijdag)?
• En als ik wel meedoe, moet ik dan iets te drinken bij me hebben?
• Wat wordt er van me verwacht als ik er aan deelneem?
• Moet ik iets vertellen?
• Wat zullen ze zeggen als ik er niet aan deelneem?
• Pub quiz, wat is dat? Moet ik me hierop voorbereiden? Is het verplicht om mee te doen (ik houd niet van spelletjes)?

Wat zou je doen als het wel op jouw werkdag is

Hoe langer we hierover spraken, des te meer vragen er kwamen. We hebben gesproken over ‘wat zou je doen als het wel op een werkdag van jou zou plaatsvinden’? Dan was het voor Geert makkelijker om er aan deel te nemen. Het hoort dan bij het werk. Geert gaf aan dat hij het ook wel leuk zou vinden om van een paar collega’s te horen hoe zij nu hun werk indelen. Bovendien was hij ook bang dat hij iets belangrijks zou missen als hij er niet aan deelneemt, bijvoorbeeld een belangrijke boodschap van zijn leidinggevende.

Bespreken

We hebben een uitgebreid gesprek gevoerd over de Virtuele Vrijdag Borrel. Ik heb hem geadviseerd zijn vragen te bespreken met een collega. Hij heeft tenslotte zijn leidinggevende een mail gestuurd waarin hij zijn gedachten heeft toegelicht. Hij heeft hem gevraagd of hij hem antwoorden op zijn vragen wilde sturen zodat hij wist wat hij kon verwachten zodat hij dan een beslissing kan nemen.

Geert heeft inderdaad op al zijn vragen een antwoord gekregen per mail. Zijn leidinggevende heeft hem later nog gebeld om te zeggen dat het goed is dat hij heeft aangegeven dat dit in eerste instantie stress gaf, daar had hij nog nooit over nagedacht.

Op deze manier hebben Geert en zijn leidinggevende elkaar weer beter leren kennen. Geert heeft aan de Virtuele Vrijdag Borrel meegedaan en meteen gezegd dat hij dat niet steeds gaat doen op zijn vrije dag.

Tips voor collega’s met autisme:

Schrijf al je gedachten op die door dit soort voorstellen bij je opkomen. Verwoord het in een mail naar of bespreek het met een collega of je leidinggevende. Neem pas een besluit als je antwoorden hebt op je vragen. Vraag om duidelijkheid.

Tips voor collega’s zonder autisme

Indien er creatieve ideeën zijn om elkaar virtueel te ontmoeten, informeer jouw collega’s met autisme wat de bedoeling is, wat er van hen verwacht wordt. Geef extra duidelijkheid. Wat voor jou vanzelfsprekend of leuk is, wil niet zeggen dat een ander dat ook zo ervaart.

Ook op het moment van samenkomen, kan een extra berichtje behulpzaam zijn om iemand eraan te herinneren of te helpen toch deel te nemen. Want realiseer je: het moment zelf kan als spannend ervaren worden. En dan is het fijn als je een steuntje in de rug krijgt.

Buddy

Misschien is een vaste collega ‘ buddy’ voor dit soort zaken wel heel prettig. Zo weet de collega met autisme bij wie hij direct terecht kan met zijn vragen. Je leert elkaar ook goed kennen en dan kan je ook goed helpen. Dat scheelt weer een hoop stress en dat komt iedereen ten goede!

Lees ook het blog Stress wat doet het met ons brein